blog yolculuğu..

bu işe başlarken bu kadar takılıp uğraşacağımı düşünmemiştim.öğrenmenin sonu yok...
sanırım bu iş beni çook meşgul edecekk.ama iyi oldu bana bu yalnızlığıma. en sevdiğim komşularım arkadaşlarım ve keremin arkadaşları sitemizde değiller artık taşındılar:((
bizde oğlumla yalnız kaldık haliyle hatta geçen gün keremciğim bana "bizde taşınalım anne arkadaşlarımın gittiği yerlere lütfennn." dedi ki içim yandı o ann.
şimdi sokakta alt yoldaki evlerin çocukları oynarken oğlum onları kenardan seyrediyor çünkü hepsi okullu büyük çocuklar yaşıtları birkaç tane ama onlarlada frekansları uymuyor ne yazık ki...

neyse blogtan girdim siteden çıktım düşünün artık nasıl içime işlemişşşş...

görelim mevlam neyler neylerse güzel eylerr..